uhud savaşı

hicret’in üçüncü yılında uhud dağı civarında müşriklerle yapılan savaş.
(h. 3/m. 625)


"uhud harbinde kardeşleriniz şehit olunca allah teâlâ onların ruhlarını bir takım yeşil kuşların içlerine koymuştur. bunlar cennet ırmaklarına gelirler, içerler ve cennet meyvelerinden yerler. sonra bu kuşlar, arşın gölgesinde asılı bulunan altın kandillere konup tünerler. şehid ruhları artık böyle mesut bir hayata erişince; bizim cennetteki bu halimizi dünyadaki kardeşlerimize kim bildirir ki, onlar da bilsinler de cihatdan çekinmesinler demişlerdi" (tecrîd,186 vd; ibn sa’d, ii; 148).

musab bin umeyr’in cok trajik ve insanı aglatan bir sekilde sehit oldugu savastır.

müslümanların kaybettiklerin ilk savaştır.ya da kaybettirildikleri.

uhud denilen arazide meydana gelen savaşta sayıca düşmanlardan çok az olan orduyla müslümanlar tam zafer kazanmış düşmanları meydandan kaçırırken (bkz: hz muhammed) in dikkatle üzerinde durduğu bir ayrıntı önemsenmemişti.
meydanın yanı başında bulunan şimdilerde okçular tepesi denilen yerde hz.muhammed in konuşlandırdığı askerlerin savaş kazanıldı diye yerlerinden ayrılması sonucu arkadan tekrar akın eden düşmanlara gelipken mağlup duruma düştükleri savaştır.
oysa hz muhammed önemle "bizim cesetlerimizi kuşların yediğini görseniz bile konumunuzu emir gelmedikçe değiştirmeyin demişti"
mevkilerinden ayrılıp savaş alanına dönmelerinin sebebi ise savaş ne de olsa kazanıldı,gidip ganimetten payımızı alalım düşüncesiydi.
demek ki itaat çok önemli,demek ki her ne olursa olsun kurallara uymak gerek ve ne olursa olsun maddi sebeplerle sevdiklerimize sırtımızı dönmemeliyiz.
bir anlık gaflet o iyi insanları ölüme, diğerlerini de vicdan azabına sürüklemiştir.

eğer siz (uhud’da) bir yara aldıysanız, şüphesiz o topluluk da (müşrikler de bedir’de) benzeri bir yara almıştı. işte (iyi veya kötü) günleri insanlar arasında (böyle) döndürür dururuz. (bazen bir topluma iyi ya da kötü günler gösteririz, bazen öbürüne.) allah, sizden iman edenleri ayırt etmek, sizden şahitler edinmek için böyle yapar. allah, zalimleri sevmez. (al i imran suresi/140)

(bkz: nohut savasi)