katolik

hristiyanlikta bir mezhep.

roma kilisesinin kendine verdigi ad.

zamaninda reforma sebebiyet veren, bosanmaya izin verilmeyen mezhep.

papanın otoritesini kabul etmiş olan kişi.

ruhani başkanı roma baş piskoposu yani papa olan, en fazla cemaate sahip hristiyan mezhebi. dünyada yaklaşık 1.2 milyar mensubu vardır. katolikler yoğun olarak güney amerika’da ve avrupa’nın güneyinde bulunurlar.

katoliklik, kutsal ruh’un kaynağı, isa’nın tanrısal yönü, geleneklere verdiği önem, dini törenler ve havari petrus’un halefi kabul ettiği roma baş piskoposu’na (papa) verdiği ayrıcalıklarla diğer hristiyan mezheplerinden ayrılır. papa’nın yanılamayacağı 1870’de alınan bir kararla resmileşmiştir.

katolik kilisesi azizlere ve meryem’e diğer kiliselerden daha fazla kutsiyet verir.

sadece erkekler papaz olabilirler. evlenemezler, cinsel ilişkide bulunamazlar.

katolik kilisesi boşanmaya, kürtaja ve suni döllenmeye karşıdır.

günah çıkarma çok önemli bir yer tutar.

katoliklik de ortodoksluk gibi 4. ekümenik konsil olan kadıköy konsili’nin kararlarını tanıyan bir kilisedir ancak ortodoks kilisesi sadece ilk 7 konsili tanımış bundan sonra yapılanları geçersiz saymıştır. oysa katolik kilisesi 20 konsilin kararlarının da bağlayıcı olduğunu savunur.

kadıköy konsili’nde alınan karara göre:

isa’da hem insani hem de tanrısal özellikler bulunmaktadır, bu özellikler meryem isa’yı doğurmadan önce de bulunmaktaydı isa tanrı olarak baba ile aynı özden, insan olarak da günahlar hariç insanlarla aynı özdendir. dolayısıyla meryem sadece insan olan isa’nın değil tanrı olan isa’nın da anasıdır ve ona tanrı anası anlamına gelen theotokos denilmelidir.

bu farklı doğalar birleşmeden sonra hiçbir şekilde değişime uğramayıp kendi özelliklerini muhafaza etmişlerdir.

çarmıhta acı çeken isa’nın sadece insani doğasıdır, bu acı tanrısal doğa’ya dokunmamıştır.

aslında diofizit görüşe yakkın olan bu karara itiraz eden monofizit piskoposlar kendi bağımsız kiliselerini kurmuşlardır.

(bkz: katolik ilahi)