kaba saba bir insanım

kaba saba bir insanım;çöpe basket atmaya çalışır girmezse tenezzül etmeden yerde bırakırım,kızlara kapı açmam,otobüste yer vermem,kimse bakmıyorsa yere tükürürüm,bardan çıkarken aklım bira şişelerinin depozitosunda kalır,ulu orta ossururum,başkasının derdi bağlamaz beni,eve alınan dört gofretin üçünü genelde ben yerim,durumsal yaklaşırım,fırsatım olursa en iyi puştluklarda ben varım,yaşadığım anılarda rezil olmuşluklarım da varsa hep örtbas edip hiç bahsetmem onlardan hep ben kahramanım anılarımda,bir keresinde bir arkadaşla buluşacaktım kuşların böyle cirit attığı kuş yemi satıcısı o kambur insanların bulunduğu bir mekanda ve ben kuş yemi alıp o yemleri buluşmaya gelen üstelik beni arkadaş belleyen o güzel insan evladının üzerine serpiştirdim ve kuşların akınına uğrayan bu güzel insan bir küçük çocuğa çarptı,annesinin gözleri önünde oğlu adice bir şaka yüzünden yere düştü bense hala gülüyordum futursuzca,yüzsüzce,mağrur ve delikanlı triplerindeydim hala ve şu an bile utanmıyorum.

(bkz: oktuys)

(bkz: levent oran)

allahtan bu dediklerinin çoğu (!) doğru değil be adam