evim

sarkilarbircigligasiginmaksasimdi
dedemden yadigar olan bu evi,
kışın fırtınası yazın alevi,
daha ben doğmadan ihtiyarlatmış...
fikrim bu hülyaya bazı dalar da,

düşünür,derim ki:’’bu odalarda
kim bilir kaç kişi oturmuş,yatmış...

şimdi bir ben ,bir de annem var!
zaten ondan başka dünyada nem var!
benim ömrüm onun,onunki benim...
senelerden beri akşam oldu mu,
donuk gözleriyle ıssız yolumu,
ondan başka yok ki bekleyenim...

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol