bölünme

genel psikiyatrik literatürde, kişinin çatışmadan ve stresten kaçınmak amacıyla benliğini ve başkalarını tamamen iyi veya tamamen kötü olarak değerlendirdiği, kendisinin ve başkalarının olumlu ve olumsuz niteliklerini tutarlı bir tablo içerisinde bütünleştirmekten kaçındığı bir tür savunma mekanizması.

bu tür savunma içerisindeki kişilerin kafasında siyahla beyaz, iyiyle kötü birbirinden tamamen koparılır ve bu kişiler sıklıkla kendileri veya başkaları hakkında hepten olumlu düşüncelerle hepten olumsuz düşünceler arasında, aynı kişiyi idealize etmekle aşağılamak arasında mekik dokurlar. bu gidip gelmeler söz konusu kişinin randevusuna bir kaç dakika geç gelmesi gibi son derece orantısız, önemsiz olaylarla tetiklenebilir.