asaf halet çelebi

29 aralık 1907’de istanbul’da doğdu. 15 ekim 1958’de yine istanbul’da öldü. dahiliye nezareti memurlarından mehmet sait halet bey’in oğlu. galatasaray lisesi’nde 8 yıl eğitim gördü. kısa bir süre sanayi-i nefise mektebi’nde öğrenim gördü. adliye meslek mektebi’nden mezun oldu. üsküdar adliyesi ceza mahkemesi zabıt katipliği yaptı. osmanlı bankası, devlet deniz yolları işletmesi’nde çalıştı. istanbul üniversitesi edebiyat fakültesi felsefe bölümü kitaplığında görevliyken yaşamını yitirdi. gençlik yıllarında divan edebiyatından etkilendi. gazeller ve rubailer yazdı. 1937’den sonra serbest ölçü kullanmaya ve batı şiirinin tekniklerine yönelmeye başladı. şiirlerinde dinlerden, ideolojilerden, toplumsal olaylardan çok anadolu-iran-hindistan çizgisi üzerinde uzanan bir yaşamın görünümlerini sesler aracılığıyla dile getirdi.
eserleri

şiir:
he (1942)
lâmelif (1945)
om mani padme hum (1953, ölümünden sonra 1983)

araştirma:
mevlâna (1940)
molla câmi (1940)
eşrefoğlu divanı (1944)
naima (monografi, 1953)
ömer hayyam (1954)
divan şiirinde istanbul (antoloji, 1953)

çeşitli dergilerde yayınlanan düz yazılarıyla, hint edebiyatı üzerine makalelerini de semih güngör, asaf halet çelebi incelemesiyle birlikte yayınladı.

http://www.edebiyatturk.net/

asuri şiiri

gövdesinden kopmamış kelle
yukarı bakıyor
ağaçta düşüncesi var gibi

gövdesinden kopmuş kelle
hiçbir yere bakmıyor
hiçbir düşüncesi yok gibi

ağacın gövdesi var
..........
..........



asaf halet çelebi

ibrahim’de şöyle der: "asma bahçelerinde dolaşan güzelleri, buhtunnasir put yaptı, ben ki zamansız bahçeleri kucakladım, güzeller bende kaldı..

ibrâhim
gönlümü put sanıp kıran kim..."