annem ve hayatın anlami

herşey sana çıkar ey hayat(anne)

hayat bir ırmak gibi akmaksa;
adı kızıl ırmak olmalıydı.
onun kadar sessiz,
onun kadar kızıl...
bazen fırat olmalıydı,
bazen dicle...
doğduğu topraklarda ölememek,
kızgın bir gurbet toprağında son bulmak olmalıydı;
binlerce badireler atlatmış,
sürgün hayatın sonu...

kim bilir belki ceyhan olmalıydı adı:
biraz durgun,
biraz deli çağlak.
ya da sakarya...
adına türküler yakılıp,
şiirler yazılır;
sonra da vefasızca kullanılıp,
karadeniz olurdu kanlı ve yorgun hayatın
şerefli mabedi.

hayat bir deniz gibi durmaksa:
adı ege olmalıydı.
menderesler akmalıydı bağrına.
zorlu hayatın bütün zevklerini tatmış,
ve yorgun,
ve şefkate muhtaç
irmaklarla kucaklaşmalıydı.
savaşlar çıkmalıydı uğruna;
yıllar ’zeytin dallarını’ boğmalıydı sularında.
karadeniz’in ’mavi yapraklı’ aşk nağmelerini,
akdeniz’e ulaştırmalıydı:
öyle mağrur,
öyle kırılgan...

aslında karadeniz olmalıydı adı hayatın:
her daim çılgın,her daim güçlü.
falezlerinde kırımlı kızların çığlıkları,
falezlerinde kemençe sesleri çınlamalıydı.
ve ’çay’ kokmalıydı;
bütün hasretler,
bütün ıstıraplar…
rotasız şilepleri sevdalısına ulaştırmalıydı.
ve sevdalının adı en çokta annem olmalıydı;
annemse ’hayat’...

mehmet şahin simeranyalı