ankara

bir zamanlar her yerinde küçük parkların olduğu, yeşilliğiyle gurur duyulan, tiyatro ve edebiyatın ağır toplarını bünyesinde barındıran, kibar, görgülü, kurallara uyan insanların yaşadığı ve kendilerine uygun yöneticilerin görev yaptığı, şimdi ise; her yerinin hızla varoşlaştığı ve buna paralel olarak; zevksizlik, kural tanımazlık ve köşe dönmeciliğin kentin dokusunu kanser gibi sardığı ve bunların hepsinin cisimleştiği "yakışan insan" melih gökçekle beraber hızla nihai son olan "herhangi bir orta anadolu şehri" olmaya hızla giden zavallı şehrim.