alexander

oliver stone’un tarihine altin harflerle yazilacak, ortaya karisik bir iskender olmus filmi. oldukca kapsamli bir yasam hikayesinin tum yonlerini anlatmak isterken yonetmenin tek kelimeyle icinde kayboldugu bir film olmus. savas sahneleri ve goruntulere oldukca para gitmis yerini de bulmus ancak stone ne demek istemis, nereye kosmus, nerden gelmis.. hepsi birbirinden oyle bir kopmus ki filmin ardindan akillarda, iskender’in bakimli ve alimli genc adamlar arasinda goz suzmeleri kaliyor. tabi colin farrell’in sari saclari ve saskin bakislariyla basarisi unutulmaz. donemin ustadlarindan aristo’nun genc, bilgili erkeklerin askindan bahsettigi sahneler ozellikle de doneme atfedilen epikurcu felsefeyi tum gercekligiyle anlatiyor. ayrica hikayenin devaminda olacaklarin da habercisi olarak dikkat cekici.
hikayenin anlaticisi rolundeki anthony hopkins bile kopukluklari dolduramiyor. buyuk iskender’in hayatini az cok bilmeyenler icin kesinlikle anlasilmaz, hani herseyin otesinde, bir belgesel tadi bile veremeyen film stone icin gercekten de bir iskender dugumu olarak kalacakmis. bunu da gorecekmisiz.