adsiz

penelope olmadı hiç
gece gündüz aç susuz dokudu da
yanıp kurtulacaktı jan dark olsa
yirminci yüzyılda
orta çağda doğan
karcı dağın karlı yamaçlarından
bütün eve odun çeken
gelin
şirinköylü
kar çatlağı ayaklarını
bastırırdı duvara her gece

niobe değildi
kübelenin dişiliğine değmemişti
eli
muskacıdan muskacıya umut
yatır dallarına çaput
hiç doğurmadı
yılan olsa emzirecek göğsü
sızlayarak
her gece
her gece kardan soğuk söze yenik

andromake hiç olmadı hiç
seyretmedi erkekliği surlardan
savaşı birlikte tarlada
ağayla ve devletli
açlığı omuz omuza
akmaz arıkları orta çağın
yirminci yüzyılda bile
şirinköyden gelinlerden gelinle de

paylaşmaya gelmişti
acıyı ve sevgiyi
antigone değildi
sonuna dek
kendi öldürmedi kendini

yatıyor odanın ortasında
çıplak tabanları örtünün dışında
yarık yarık
gömülmeye bile gün dönünce
kalkıp kendi gidecek gibi






(bkz: cengiz bektaş)