grup tual’in bana daima bursa’yi hatirlatan şarkisi.
elimizde acının öyküsü var
bedeli çoktan ödenmiş
kelimeler içinde dönüyor
siyah gibi ümitsiz
bu öyle acı ki anlatılmaz
gidenler geri gelmiyor
biz kağıttan kuleler gibiyiz
birer birer yıkılıyor
bir isyan ki bekleyecek
çığlık çığlağa gelecek
bu şehir ki acılarla sevişecek
geceler güne dönecek
içimde bir ben var anlatılmaz
pişmanım demek yetmiyor
bu karanlık içmde büyüyor
hüzün gibi ümitsiz
derinde bir kavga var anlatılmaz
buna yüreğim yetmiyor
tüm yanlışlar yüzümde duruyor
tokat gibi ümitsiz
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?