duvarın yıkıldığı gün
attılar kilitleri yere
ve bardaklarımızı kaldırarak, bir çığlık kopardık gelen özgürlük için
duvarın yıkıldığı gün
aptallar gemisi sonunda oturdu karaya
vaatler aydınlattı geceyi, uçan kağıt güvercinler gibi
yanımdan ayrıldığını düşledim
hiçbir sıcaklık, gurur bile kalmadı
ve ihtiyacın olduğu halde bana
çek açıktı hiçbir şey yapamayacağım senin için
şimdi yaşam değerini yitiriyor günden güne
dostlar ve komşular çekip gittikçe
ve bir değişim var, pişmanlık duyulda bile, geri döndürülemez
şimdi sınırlar yer değiştiriyorlar çöl kumları gibi
uluslar yıkarlarken kanlanmış ellerini
sadakatten, tarihten, tonlarında grinin
davulların sesine uyandım
müzik çaldı, sabah güneşi içeri aktı
döndüm ve baktım sana
ve artakalan acının dışında her şey kayıp gitti... kayıp gitti
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?