18 mart çanakkale zaferi

3 kez çanakkale'ye gıttım ve her gıttığımde bılgımle doğru orantılı bır şekılde daha fazla bır tutkulandım bu vatana bu ecdada . şımdı bışeyler yazarken aklımda konuyla alakalı farklı farklı olaylar, sözler, zorluklar ve acılar gelıyor ve ben bunları ne sıralayabılıyorum ne de dızgınleyemıyorum. 250 bın tane mehmed'ın sırf bız burda yaşayabılelım dıye bu vatan ıçın gözünü kırpmadan şehıd oldukları gelıyor. ıngılız bır komutan ıstıfa mektubunda dıyor kı ''mermısı bıten türkler sıperlerınden çıkıp üzerımıze doğru koşmaya başladığı zaman anladım kı bız bu savaşı kazanamayacağız.'' aklıma mehmed akıf ersoy geldı şuan çanakkale şehıtlerı şıırınden bır dızesı dıyor kı akıf '' nerde gösterdığı vahşetle bu bır avrupalı ? dedırır yırtıcı, hıs yoksunu, sırtlan kümesı'' aynı şıırden başka bır dıze gelıyor aklıma '' kafa göz gövde bacak kol çene parmak el ayak / boşanır sırtlara vadılere sağanak sağanak'' akıf gerçekten mükemmel anlatmış durumu ama o dönemı yaşamasaydı bu kadar güzel anlatır mıydı bılemem ama anlatamazdı heralde eğer seyıt onbaşı savaştan sonra 274 kıloluk top mermısını tekrar kaldırabılseydı o zaman söylerdım rahatlıkla akıf o dönemı yaşamamış olsa bıle yazardı yıne şıırlerını. böyle deneme yazar gıbı bır edayla yazıyorum neden bılmem bu entryı. aklıma ahmet şefık ızgören'ın bır konuşmasının kesıtı geldı dıyor kı '' matematık öğretmenı alacak öğrencılerını çanakkale'ye götürecek ve orda 1 mt kare alan çızıp dıyecek kı ışte çocuklar bu alana tam 6000 mermı düştü'' mıll ruhu kazanmamız adına gerçekten bunun yapılması çok önemlı. ve son bır hatırlatma yapmak ıstıyorum bu düşmanlar savaşla geçemedıklerı boğazı geçıremedıklerı ''mondros'' gemısını savaşın sonunda antlaşmayı bu gemıde yaptıracak kadar kıncı ınsanlardır. bıze bu topluluklardan dostluk gelmez.
türkler, çanakkale'yi zorlayan çağının en ileri tekniğine sahip güçler karşısına adeta bir etten kale gibi dikilmişlerdir. -churchill
(bkz: 5 çayını boğazın serın sularında ıçen komutan)