şehitlerin anıldığı tek gün. bir de böyle bağırarak, yalandan duygu katarak bahsediyorlar ya o günden ve olanlardan... öyle yapmacık, öyle samimiyetsiz gözüküyor ki... madem o kadar minnettarsın, madem o kadar unutulmaz senin için, neden senenin sadece bir gününde çıkıp anlatıyorsun ki?
türk milleti bildiğin "ruh" hastası. hep belli günlerin ruhu var bizde. x gününde olanı y gününde hatırlarsan kimsenin bi duygusu kabarmaz. illa o gün olacak ki herkes gaza gelecek.
ben, bugün burada olmamın sebebi olan her şeyi ve herkesi saygıyla ve minnetle anarım. bir gün değil her gün anarım. ama içimden anarım. çıkıp yıldönümlerinde şov yapmam, "duygulanmam". tv’ye, kürsüye çıkıp zorla ağlayarak ne kadar milliyetçi, atatürkçü yahut vefakar olduğumu göstermeye ihtiyacım yok. eğer oraya çıkıyorsan tek amacın yeni nesle bir şeyleri anlatmak olmalı. bunu yapacaksan da 19 mayıs’ta değil, 18 mart’ta değil, sürekli yapacaksın.
18 mart’ta ağlayıp geri kalan günlerde gülene ben zerre inanmıyorum. hatta tiksiniyorum. yanlışım varsa düzeltin.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?