bi şeyler şangırdıyordu bi yerden ses geliyordu derin uykumdan korkarak uyandım yatakta dogruldum gözlerim kapalıydı ne oldugunu anlıyamıyordum hayatımda ilk kez yaşadıgım bir olaydu bu gözlerimi açtıgımda ev saga sola gidiyordu kalktım anne anne nerdesin baba noluyor diye bagrıyordum evin şekli karışmıştı beynimde belki o an o korkuyla beynim durmuştu zor bela odadan çıktım biri karanlıkta bana dogru koşuyordu kim oldugunu hala daha hatırlamıyorum ya annemdi ya babam üzerimize ayakkabılık düştü bana dogru gelen kollar beni sarmıştı kendimi belki biraz güvende hissetmiştim ama hala daha ne oldugunu çözmeye çalışıyordum evimiz birinci kattaydı dışarı çıktık herkesin suratında belli bi korku vardı herkes şoktaydı herkesin suratında aynı soru noldu ? neydi bu dışarı çıktıgımda duydugum ikisöz var biri saat 3.02 di bir digeri ise deprem olduydu belki bu kötü olay bu bizi yiyip bitiren olay oldugunda ben eskişehirdeydim belki enkaz fazla görmedim ama depremden yani 17 agustostan sonraki artçı depremlerdeki panik haftalarca eskişehir sokaklarında çalınan siren sesleri beni çok etkiledi eskiden çok derin uykularda uyuyan ben şimdi en ufak bir tıkırtıda bile ayaktayım o günden sonra deliksiz uydugum gece nerdeyse yok ve ben o geceyi hiç unutmadım hiç aklımdan çıkarmadım çıkarmıyacagımda hayatımın altüst oldugu bir gündü sadece benim mi binlerce onbinlerce insan mahvoldu allah bizi bidaha böyle felaketlerden korusun
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?