uzun bir gece geçirdik.sabaha kadar burnumun direği sızlayarak olan bitenlere mantıklı çözümler aramaya çalıştım. hele sela seslerinden sonra artık sinirlerim boşalmıştı.tutamadım kendimi.annemin karşısında hüngür hüngür ağladım..nasıl uyuduğumu ve sabaha nasıl kalkacağım hakkında zerre fikrim yoktu.
sabah kalktığımda kendimi tamamen bir cenaze evinin baş rolü gibi hissediyordum. karnımın acıkmasını,bugün ne yapacağımı,yarın neler yapacağımı,pazartesi işle alakalı düşüncelerimin hiç biri yoktu.içimden bir şey alınmıştı sanki.beni hayata bağlayan benim nefes almamı sağlayan bir şeyler karanlıkla birlikte uçup gitmişti.her zaman ne olursa olsun umut besleyen bir insan olarak bu sefer cidden umudumu yitirdiğimi hissettim. ben 26 yaşındayım.bu ülke için okuyup vatana millete hayırlı olmak için can atan iyi bir insan olmak için can atan türkiye cumhuriyeti vatandaşıyım ve ben gibi binlerce gencin bu sabah umutları karanlıkla birlikte sonsuzluğa uğurlanmıştır...
her zaman bu ülkenin daha temiz ve insanca yaşanılacak bir ülke olacağına karşı umudum vardı. artık maalesef bu da kalmadı. ülkesinden umudu kesmiş gencecik bir delikanlının artık bu ülke için kendisi için geleceği için ne yapması gerektiği apaçık ortaya çıkmıştır..
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?