dün akşam izlediğim ve bu kaygısız haziran günlerinde hayat sevincimin ırzına geçen film. filmin izleyiciyi döverken kullandığı temel alet ise bir annenin oğluna sabah kahvaltısını getirdiğinde ’ye tekrar yatarsın’ demesinin, bir arkadaşın başka bir arkadaşına ’siktir git’ diye bağırmasının kendi hayatlarımızda hergün karşı karşıya kaldığımız bu sözcüklerin ve bu tarz gündelik durumların hiç başımıza gelmeyeceğini sandığımız olay örgülerine ustalıkla yerleştirilerek kahramanların nefes alış verişini kendi nefesimiz gibi hissetmemizi sağlayan altında kaldığımız beton yığınlar sertliğindeki gerçekçiliğidir.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?