yalnızlık

özdemir asaf’ın kaleminde inanılmaz anlamlar bulan kavram. evet, biz ki yalnızlığı yıllardan beri bir öcü gibi görmüş, onu en kötü hissiyatlarımızın baş köşesine yerleştirmiştik. oysa özdemir asaf bu kavramı bizlere öyle sevdirmiştir ki, yalnızlığı en vefalı yarimiz olarak görmeyi hissettirmiştir. onu kendimizden bir parça yapıp kimseciklerle bölüştürmemek gerektiğini vurgulamıştır. ayrıca bu zamana kadar yalnızlık tek kişilik, iki kişilik gibi paradosklara açıklık getirmiş, ilginç bir şekilde yalnızlığın iki kişilik olduğuna dair saplantıda bulunmuştur. " yalnızın odasında ikinci bir yanlızlıktır ayna " derken bu ilginç kavramın iki varlıkla beraber yaşandığı anlıyoruz biz. ben sözü daha fazla uzatmadan özdemir asaf’ın yalnızlıkla ilgili diğer atasözümsülerine değinmek istiyorum:

*yalnızlık paylaşılmaz,paylaşılırsa yalnızlık olmaz

* yalnız kaldınız sanırsınız,
biliyorum.
yalnız bırakılmışsınız,
biliyorum.
ötesi yok.
2
ötesi var:
yalnızlık
müziğin bile seni dinlemesidir.
yalnızlık
insanın kendine mektup yazması
ve dönüp dönüp onu okuması
yalnızlığın da ötesidir.