yalnızlık

insanın kendisiyle kalması sadece kendisine hesap vermesi ve kendisinden sorumlu olması ilk başlarda her ne kadar çekici gelsede belli bi süre sonra bu durum çekilmez bi hâl alır insan sevincini hüznünü paylaşabileceği,omzunda ağlayabileceği ona kekler pastalar yapabileceği gerektiğinde borç para isteyebileceği saçmalayabileceği fikirlerini danışabileceği hayallerini düşlerini anlatabileceği birini arar bakar çevresine kimse yoktur..işte o zaman anlar ki yalnız hem de yapayalnızdır.

günler sonra gelen edit:benim yazım olduğunu bilmeden okudum kim bu yazık diye geçiriyordum içimden ki bi de baktım ben hangi ruh halindeydim acaba.