üç nokta koymanın dayanılmaz hafifliği

bir yazının sonuna ozellikle bir entry nin sonuna uc nokta koymanın hafifligi baska hic bir seyde yoktur.

yazar o uc nokta ile benim olayım budur arkamdan gelicekler devam etsin demis diyebilmsitir.

farkındalıgı olan bir eylemdir, zira nokta cok cesaret isteyen bir kawramdır.

nokta koymak budur demekken, uc nokta koymak elbet wardır daha bilmedigim nice sey diyebilme erdemidir...

üçü bir arada bir hafifliktir bu, üç kat daha etkilidir...

her birey kendi icinde yasar uc nokta koymanın dayanılmaz hafifiligini her yazar her birey icin farklı bir anlamı vardır;

ornegin battal gazi;

bu nokta oldurdugun babam icin

bu nokta anam icin

ve bu noktada benim icin...

"bildigim bir sey varsa, oda hic bir sey bilmedigimdir" demenin alternatif yolu olan uc nokta koymanın insana tattırdıgı farkındalık hazzıdır,


supheci (septik) bir bakıs acısıyla uc nokta koyan birey derki; benden bu kadar ama eminimki daha fazlası oalcaktır...

ps: uc noktadan sonra devamı gelmeyen baslıklar yazarı ayardan ayara sokacaktır; kimsenin hissiyatı ile oynamayalım.

normal noktalama isaretleriyle yetinmeyip cok uc bir nokta koymakyir. mesela kirmizi bir renge yada konik bir sekile sahip bir nokta, genel kullanimiyla karsilastirildiginda standart bir nokta degildir. uc bir noktadir. evet.

nedenini bilmeden sürekli yaptığım sey ...

"benden bu kadar, gerisi sana kalmış. lafımı koydum, sen çık işin içinden..." anlamına gelir bir polemik sırasında...

(bkz: amına koymanın dayanılmaz hafifliği)

bence 2 nokta daanılmaz hafiflik vermemelidir. tam tersine rahatsızlık verir bana. cümlemi bitirememişliğimin veya görüşlerimi tam olarak belli edemememin ya da emin olmamamın kanıtıdır. ya bitmemiş bir cümledir ya da hiç başlamamış. bu da bana rahatsızlık verir.