ilk okunduğunda adamın ne anlattığını anlamaya çalışmakla cebelleşilir, ikinci okunuşunda artık adamın ne anlattığı bilindiği için ayrıntılara dikkat edilebilir ve bu sefer de bol bol gülünür. oğuz atay’ın ilk romanıdır. böylesine bir şeyi nasıl yazdığını çok merak etmiştim. galiba aynı kahramanlar üzerine yazılmış pek çok değişik metni birbirine bağlayarak yazmış, öyle bir izlenim veriyor. iyi ki de yazmış, yaratıcılığına mı hayran kalayım, tekniğine mi, insanlar hakkındaki başarılı gözlemlerine mi bilmiyorum ama türk edebiyatının dönüm noktası olduğu kesin. gerçi onun döndüğü yerden başarıyla giden bir yazar görmedim, döndüğünde herhalde kendini yapayalnız bulmuştur.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?