sevdim seni

seni sevmelerin anlamalarinda
gozlerinde ates boceklerini arardim
yildizlar duserdi avuclarima
sevgini nereye koyacagimi sasirirdim

sebepsiz sevmedim seni
sebeplerini de hic dusunmedim
kendiliginden oldu hersey
birden.. coskulu
ve dogurgan
evrenin ilk isiltisi
evrenin ilk dogumu gibi
yoklugunda hep seni sevmeyi ogrendim

tipki uzakliginda tanriyi arar gibi
tipki tanriyi bulur gibi
gel ya da git
sev ya da kapat gozlerini
gokyuzumu karanliga gomer gibi
seni sevmemek aklima gelmez
seni sevmenin sebeplerini hic dusunmedim cunku

seni sevmeyi ogrendim ya
sevilmeyi gozlerinde isil isil
hic tadmadim
ya da sen baktin da sevdali
ben seni sevmelerden alamadim kendimi
farkedemedim hep aradigim bu sevinci
sevmelerine hic sebep aramadim
gozlerindeki ates bocekleri isildardi

ben unuturdum sebepleri
gozlerinde mi genisleyip duruyor simdi evren dedigimiz tanri
yoksa sevdanin dili mi o ates bocekleri
gozlerindeki suretimin yansimasi mi
sevdanin o tatli izi
ben dusunmedim ya sebepleri

gozlerindeki o tatli gecede
ki sicak.. ki davetkar… ki sehvetli
ates boceklerinin yaydigi umuda tutuldum
ben sebepleri hic dusunmedim ya
sebeplerin arayisindaki o tatli sicakligi sevdim

ben seni sevdim
seni sevmeleri butun sebeplerin ustunde tutacak kadar
varligindan en buyuk sebebi yaratacak kadar
sevdim seni...
(alıntı)