rus kızları

bu entry herhangi bir amac icin yazilmamistir, sadece sergey isimli yazar arkadasimin rus dili ve edebiyati bolumunde okumasindan esinlenerek yazilmistir ve bu entryi ozellikle ona ithaf ediyorum.

konumuz rus kizlari ama ben bu konuya baska bir acidan yaklasacagim. isteyen istedigi yazabilir bu konu hakkinda. neyse konumuza gecelim.

şimdi evvelâ rus kızlarına kesinlikle bir cinsel obje olarak bakmamak gerektiği düşüncesindeyim, çünkü rus kızlari bana göre içimde kabarmış merhamet duygusundan olsa gerek, dünyanın en zavallı, en acınası ve de en çok korumaya ihtiyaç duyan insanlarıdır kanımca.

neden mi böyle düsünüyorum? ona da geleceğim...

malumunuz 1989 yılında sscb cumhurbaşkani mihail gorbaçov o ünlü "perestroyka" cümlesini söylediğinde ve abd’nin basini çektigi bir takim bizans oyunlari sayesinde sscb parçalanmıştı. ve gerçekler tüm çıplaklığıyla ortaya çıkmıştı. demirperde ülkesi, komunizm ülkesi dediğimiz sscb meğerse sefalet içerisinde yaşıyordu, insanlar yoksullukla mücadele ediyor, bir lokma ekmeğe muhtaç halde yaşıyorlardı. insanlar ekmek bulabilmek uğruna en degerli eşyalarını, kimbilir kendileri için ne kadar anlam ifade eden antikalarını satıyorlardı. o yıllarda zaten türkiye’de yoğun bir rus malı ticareti baş göstermişti.

hadi bunları bir kenara bırakalım. artık olan olmuştu. ama bilmediğimiz bir şey vardı. o rus halkı, dünya sanat tarihine isimlerini altın harflerle kazımış insanların torunlarıydılar. dostoyevski, turgenyev, gogol, tschaikowsky, gorki gibi daha benim aklıma gelmeyen yüzlerce değerli rus sanatçıların torunlarıydılar. tabii durum böyle olunca rusya’nın bilim ve kültür alanında dünya’nın en önde gelen ülkelerinden biri olması kaçınılamazdı. en değerli yazarlar, en değerli sanatçılar, en değerli balerinler, en değerli besteciler rusya’dan çıktı o dönemlerde.

iste ruslar böylesine muazzam seviyede olan bir kültür hazinesinin mirasçılarıydı. dünya’ya "sosyalizm" ve onun bir başka versiyonu olan "komünizm" fikrini onlar öğrettiler. tabii böylesine gurur verici bir kültür hazinesinin mirasçılari olmak güzeldi. o yıllarda rusya’da özellikle eğitime, kültüre, sanata önem veriliyordu. bu imkandan oradaki rus kızları da yararlanıyordu. her rus kızı mutlaka bir üniversiteye gidiyordu. çok sayıda rus kızı özellikle konservatuara bale eğitimi almaya gidiyordu anna pavlova’nin mirasini devam ettirebilmek için...

fakat ne olduysa o "perestroyka" yıkımından sonra oldu. sscb parçalanınca insanlar çaresiz kaldi. işte o zavallı rus kızlari bir lokma ekmek bulabilmek, bir sıcak çorba içebilmek için göç etmek zorunda kaldılar. büyük bir çoğunlugu da türkiye’ye göç etti. fakat ne yapacaklardı türkiye’de hayatta kalabilmek için? ne yazık ki dünyanın en eski meslegi olan fahişelik meslegini yapmak zorunda kaldılar. o körpe bedenlerini, o savunmasız bedenlerini yurdum abazan türk erkeklerine sundular ve hâlâ sunmaktalar. fakat onları bu işe yapmaya zorlayan kendileri değildi, sistemin kendisiydi.

bugün rus kızlarına dikkatlice bakın ve düşünün. %80’i mutlak surette bir üniversite okumuştur ya da üniversite’den terktir. çoğunun yabanci dil seviyeleri üst düzeydedir. kimisi iktisat okumuştur, kimisi konservatuar okumuştur. ama ülkelerindeki bu zor durumdan olsa gerek bedenlerini satmak zorunda kalmışlardır üç otuz paraya...

akıllara şunu da getırmek lazım tabii. o rus kızlarının mavi gözlerine bir bakın. o gözlere baktığınız zaman çaresizliği, kimsesizliği, parasızlığı, umutsuzluğu ve hayattaki ideallerini gerçekleştirememenin düş kırıklıklarını göreceksiniz...

paran varsa sen hürsün, paran varsa sen adamsın. istediğin kadar kültür seviyen, eğitim seviyen yüksek olsun, paran yoksa hiç bir işe yaramaz. kahrolsun insanı insana kulluk ettiren sistem! kahrolsun insanı paraya tanrı diye taptıran sistem!

hadi şimdi gidin ve o zavallı kızlara bir de bu gözle bakın, ne demek istediğimi anlayacaksınız...