ozee

dun ruyamda gordugum ademogludur. hala kinimi dindiremedim, yanimda olsa da dovsem. efendim, ruyamda bu ve karisi (gercekte yok boyle biri) beni surekli yanlis anliyorlar ve ne kadar anlatmaya calissam da derdimi anlatamiyorum ve ozee den bir temiz dayak yiyorum (ama oyle boyle degil, zaten hafif bir sey olsa takmam oyle,olur der gecerim,eheheheh). neyse efendim bir suru ayrintiyla sizi yormak istemiyorum, yillar geciyor ve sahnede biz yasli hallerimizle beliriyoruz. ozee ve karisi ve dogup buyumus cocuklariyla kalabalik bir aile ayakta duran oktuys un karsisinda sandalyelere dizilmis bicimde oturuyorlar. bendeniz farkinda olmayarak ilk once cok benzedikleri icin cocuklarina sariyorum. yillar gecmis icimdeki kin ilk gunku gibi, lanet olsun cildiriyorum ve ozee ye delicesine vurmaya basliyorum ve aninda kafasinda siseyi de kiriyorum. baygin bir halde sandalyesinde duruyor ozee cim. ama benim umrumda degil ve karisina donuyorum, soruyorum: "hakli olan ben degil miyim?" iste burada hayatimda hic bir yerde gormedigim ruyalara farkli anlamlar yuklemeye baslamama neden olabilecek guclu bir simgesel anlatimla karsilasiyorum ve inanin bu anlatimin guzelligine ruyamda bile hayran kaliyorum. ozee nin karisi soruma karsilik, kucaginda tasidigi su dolu bir kovayla sandalyesinden kalkiyor ve hic konusmadan ama yuzunde de anlatilamaz bir huznun ifadesiyle kovayi yere bosaltiyor bana bakarak. ben hakli oldugumu anliyorum ve "bunlarin hepsi gelip gecti" mesajini beynime kazinmis bir sekilde aliyorum.