münafık

sartlarini bilip, gereklerinin gecerliligini kabul etmesine ragmen; bu gerekleri yapmayan kisidir.

hayat felsefesi ’’benim dedigimi yap, yaptigimi yapma’’ olan evlad-ul zemheri.

munafik,bir inanca tabii olmus izlenimi veren ancak aslinda kalben inanmayan ve yalniz kaldigi zaman bildigini okuyan kisidir..zannimca,durustce dogru bildigi seyi soyleyemeyecek kadar korkak,iki yuzlu ve kisiliksiz insanlara da bu tahkir edici sifat cuk oturmaktadir...

islam dinine gore kafirden bile beter sayilan insan turu.

hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(münafığın üç alameti vardır: yalan söyler, sözünde durmaz ve emanete hıyanet eder.) [buhari]

ne yazık ki sözlümüzde de baş verip tepkinin az olması üzerine boy vermişlerdir.

cahillik yalanın izahı değildir.

(bkz: edip yüksel)'in fazlasıyla kullandığı bir laftır.

kelime kökeni: nifak'tan gelmektedir. nifak eden kimse anlamına gelir.

Kelime kökü Naafaka'dan gelmektedir. Sülasi mezid bir fiildir. Yani 3 harfli fiillere(sülasi mücerred) 1 veya 2 harf eklenmesiyle oluşan bir fiildir(nafaka-naafaka). Arapça'da kelime kökleri mazi'den gelir, masdardan gelmez. Münafık kelimesi müfaale babından gelir. Bu bab kelimeye işteşlik anlamı kazandırır.

Naafaka-Yunaafiku-Munaafekatun(ve nifakün bu kelimenin birden fazla masdarı vardır)-Munaafıkun.

çıkardı-çıkarır-çıkarmak-çıkaran kişi* islamda ikilik çıkaran işi, iki yüzlü kişi olarak anlam kazanmıştır.

Tanım: Müfaale babından ismi fail'dir.

(bkz: emsile)