kaybedenler kulübü

yeni programa başlayacaklarını duyduğum zaman içimi bir endişe sarmıştı açıkçası..nasıl olacak acaba diye. dinlemek istiyordum ama yarınki matematik finali ağır bastı. hayır hem hala sınava dair bi bok bilmiyorum, hem de programı dinleyemedim iyi mi.

bu yılın en keyifli türk filmiydi,iyi oyuncular,iyi yönetmen,çok iyi müzik.

tam şu an fonda onu dinlerken sözlükte bu entrynin girilmesi kader midir tesadüf mü diye düşüncelere gark eden yegane film.

valla filmde kim kaybediyo anlamadım. adamların her şeyi vardı. özgürlük, kadınlar, geçinecek kadar para v.s. mutluluk desen gayet de mutluydular. toplumsal bir kaybetmekten mi bahsediyorlardı bilemedim.

onumuzdeki gunlerde digitürk’te yayinlanacakmi$ bu film. cok onemli bir haberdi biliyorum.

son 34 dakikadir standart fm’de yayinlanmakta.

yılda bir kez izlediğimdir.

-her şeyin başı su
-felsefenin de

lisedeki hoşlandığınız kızın üniversitedeki halini görmeden evlenirseniz üye olacağınız kulüptür.

" Herkes bu kadar yalnızken, neden herkes bu kadar yalnız ? "

bu filmin çok ekmegini yenilebilir nejat işlerin kızların üstündeki dayanılmaz etkisini kullanaraktan

defalarca izledim, replikleri kaan ve mete'yle birlikte söyleyecek kadar neredeyse. ne zaman mutsuz olsam, kendimi onların arkadaşlığına veriyorum. kışın battaniye altında elimde birayla, yazın kucağımda bir kutu dondurmayla. bazen mutfakta kurabiye yaparken açıyorum, o zaman neşeli oluyorum bak. niye bu kadar seviyorum bilmiyorum, belki kadıköy sokaklarıdır, belki her şeye sahipken aslında kaybettiğini hissediyor olmalarıdır.

anneannemi kaybettiğimiz zaman, herkeste olan dandik sıkıntılarım vardı, çoğunlukla aşk meşk. gece anneannemin vefat haberini aldığımda, aklımda filmden bir replik çınladı, "ölümün olduğu yerde daha ciddi ne olabilir"