kara gözlerin
gözlerimde şimdi
sana döktügüm gözyaşlarım
bir sen varsın aklımda
bir de karanlık bakan gözlerin
bu kent ağlıyor artık
sensizligin pencesinde
kıvranıyor denizden cıkmış balık gibi
cırpınıyor sensiz kalan aşkım
gittikçe sessizleşiyor
bu kent susma orucunda
şimdi kalbim konuşuyor seni
anlatıyor dünyaya
rüzgarda savrulur kara saçların
biliyorum
ölmek geri getirmeyecek seni
ancak kavuşturur bizi
gökyüzünün mavi koynunda
sana kavuşmak istiyorum
ulaşılması zor yıldızlara
uzanıyorum ellerime değecekmiş gibi
tutsam ellerini
o zaman diner acılarım
ve son bulur kalp sızım...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?