k yerine g diyen insan modeli

(bkz: ankakusu) evet ben o insan modelindenim. ister inanin, ister inanmayin ama k ile konusmak bana soguk ve çok resmi gelmekte. eger birileriyle g ile konusuyorsam daha bir samimi oldugumun gostergesidir bu. yetistigim ortamdan olsa gerek, kayseri’yi misal, k ile telaffuz eden insanlari duyunca çok yabanci bir memleketten bahsediliyor gibi bir hisse kapiliyorum, kulagim alisik olmadigi için yadirgiyorum.

bunun disinda bana tu, kaka diyenler olur ise, diyecegim o ki, istanbul turkcesiyle, yani ogretilen turkceyle yazarim, ama istanbul turkcesini konusmam, bunu zorlattiramazsiniz bana. bizim oralarda, ic anadolu, dostunla, arkadaslarinla istanbul turkcesiyle konusmak, samimiyetsizlik olarak, gecmisine yabancilasmak olarak algilanmaktadir. yahut bana oyle geliyor, ama gercekten oyle. ha evet ben ic anadolu’da degilim su an ama ortamdan dolayi ayni hisleri paylasiyorum.