"ulan bugün gene ne saçma işlerle uğraşacağım/ne gereksiz azarlara maruz kalacağım" diye düşünerek uyandığım günlerin sayısındaki artışı, mutlu/huzurlu çalıştığım günlerdeki azalışı gözönüne alınca içimden gelen eylemdir.
madem huzurum yok, madem sevdiklerimin yanında değilim, madem bu iş yüzünden hayatım boyunca deli danalar gibi oradan oraya koşturacağım, madem yaptıklarım değer görmeyecek, birilerinin egoları yüzünden benim ruh sağlığım bozulacak neden sürdüreyim ben bu olayı değil mi?
her gün ya sabır çekmekten bıktım. biraz daha üstüme gelin hadi, gelin, gelin.
yakındır benim de şair gibi "böyle havalarda istifa ettim evkaftaki memuriyetimden" diyeceğim günler.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?