gülmeyi bilmeyen kızlar

(bkz: hazal kaya)
(bkz: sanem çelik)
(bkz: bergüzar korel)
(bkz: tuğba büyüküstün)

bunlar da beyaz cam’ın gülmeyi bilmeyen,güldürülmeyen,aşırı namuslu,aşırı kaygılı,aşırı dertli,aşırı asil ya da aşırı ezilmiş karakterlere cuk diye oturtulan oyuncularıdır ve işte bu yüzden,sırf bu yüzden sevmem kendilerini.

türk senaristlerinin bir klişe anlayışı olarak,neşeli,güleç,canlı,hayata bağlı kadın karakterler,nedense hafif meşrep,yollu,mutluluğu hak etmeyen,allah belalarını versin tipler olarak algılanır.kederli ve moron suratlı karakterlere rağbet bundandır ve onlar namusludur,onlar mutluluğu dibine kadar hak etmişlerdir,onlar asildir,onlar onlar onlar...