gelecek korkusu

genelde lise yillarinda basliyan bir hadisedir. "ossyi kazanacak miyim, kazanirsam universiteyi bitirebilecek miyim, bitirebilirsem is bulabilecek miyim, is bulabilirsem istedigim imkanlari elde edebilecek miyim" seklinde devam eden bir korku silsilesidir gelecek korkusu. yer bitirir insani. kendi adima konusmam gerekirse su yolunu bulur prensibi ile hareket ettigim icin univesitenin son sinifina kadar hic boyle bir korkum olmamisti. lakin o acimasiz son sinifta sert bir tokat edasiyla yuzume hasil oldugunu dun gibi hatirlamaktayim gelecek korkusunun.

paraya endeksli hayatlarin prangasi.

buyumekten,yalnizliktan,sorumluluklardan hatta aslinda yaslanmaktan korkmaktir,korkumdur.sarhos olunca butun korkular biter.

her gecen gun gecmisi biraz daha ozleme sonucu gelecekten korkma olagandir.

cogu ise girismemizi engelleyen duygudur.ayni zamanda kanimca sahiplenme gibi benmerkezci duygularin kokeninde yatmaktadir.

yaşadığımız sistemde yarının güvencesi olmaması sebebiyle hemen hemen herkesin hissettiği şey. mutsuzluğa yol açar.

sistemin bize dayattığı, gözümüze gözümüze soktuğu hayat şartlarında yaşamayı becerememe korkusudur. sistem için tek bir başarı vardır, çok para kazanmak, başarı kriteri budur evrensel kapitalistler olarak hepimiz için. iyi okulları kazanmalıyız sonra o iyi okulları bitirmeliyizki iyi bir iş bulalım. iyi bir iş bulunca ne olacak, iyi para kazanıcaz, iyi para kazanınca iyi bir statumuz olucak, iyi statü bize, iyi ve güzel ve yakışıklı ve bizimle aynı statüde bir eş sağlayacak, bütün bunların gerçekleşmeme ihtimaline gelecek korkusu diyoruz.

oysa ben bir balıkçı kasabasında yaşamak istiyor(d)um.