türk

en asil duygunun insanıdır. ağzına bir parmak bal sürünce mutlu olur unutur her şeyi. arkasından kovan kovan bal çalınsada hala ağzında yarım yamalak kalmış bal tadını hatırlar hayal meyal, hey gidi günler diye iç geçirir.

önemli önemli olaylar yaşanırken ülkesinde, o geçen yıl 17000 kişinin ölümüne sebep olan virüsün kimsenin zikinde olmadığı, ama bu yıl nedense (!) ne kadar tehlikeli olduğu dayatılınca "lan acaba bende ölecek miyim" diye tasaya düşer.

yönetilmesi kolaydır. hem de çok.

dikkati çok çabuk dağılır. ülkenin anası sikilirken, o acaba ali kalkancı mı müslüm gündüz mü zikti lan fadime şahini tasasına düşmüştür çoktan.

cömerttir. bankaları birer birer hortumlanır. kendi cebinden boşalan yerleri doldurur. hiç gocunmaz.

espritüeldir. siyasetçi seçim zamanı miting alanında "bu düzen değişecek" deyince, "peki düzülen de değişecek mi?" sorusunu sorar.

ama, türk her şeyden önemlisi, her bakımdan (yer altı yer üstü zenginlik, jeopolitik konum vs.) muazzam bi ülkede açlık sınırında yaşamasına rağmen ülkesini, devletini, vatanını sever mecnunun leylaya olan sevdasını çatlatırcasına. gerektiğinde allah allah nidalarında ölür de...