10 kasım

sene 2008, aylardan kasim, ustelik 10 kasim. 70. senesi olumunun mustafa kemal ataturk’un. hala hazmedilememis, hala anlasilamamis buyuk bir onder... olsaydi dedirtiyor insana, ne olurdu acaba? yine tozlu beyinler olur muydu soz sahibi? yoksa yine, tum gucuyle sarip sarmalar miydi vatanini, milletini?
bir tarafta ulkeyi bolmeye calisan soysuzlar, bir tarafta cagin gerisinde kalmis, baska guclerin piyonu, duzen yalakalari, bir tarafta kendi rejimlerini dikta ettirmeye calisan yobazlar varken bu millet nasil olur da adam olur? en dogru soru, bu millet nasil olur da ataturk’u unutur, kemiklerini sizlatir? nasil olur da boyle adamlari ulke yonetiminde soz sahibi yapar da kendini ezdirir. ataturk degil midir ki ’manda ve himaye kabul edilemez’ deyip, o zamanlarda bile basimizi dik tutmamizi soyleyen? simdi hangi akla hizmet baska milletlerden buyruk almak normal bir olgu gibi gorunur gozumuze?
goruyorsun iste, bu kadar yildir seni unutmadik ata’m. unutmadik ama, sana layik olmayi da basaramadik. affet bizi, affet cehaletimizi... rahat uyu sen. elbet silkinip kendine doner bu millet. damarlarindaki asil kanda mevcut nasilsa muhtac oldugu kudret.