azil

patrick suskind’in koku romanını okuduğum zamandan beri hissetmediğim,çok güzel olmasada çok özel olan bir sona sahip hakan günday kitabı.tek bedende iki kişilik barındıran asil’in yada adil’in bir dönemini,kendi kendini tahlilini,insanların onu algılayışını muhteşem bir üslupla anlatan romandır.
ayrıca kitabın bitirildikten sonraki,bir hafta boyunca güle güle okuduğum hatta dalga geçtiğim erasmus’un deliliğe övgüsünü aslında ne kadar yanlış algıladığımı farkedip tekrar gözden geçirmemi sağlayan eser.