(yaşanmıştır.) kahramanımız yağmurlu ve çok soğuk havada belediye otobüsü beklemektedir. uzun süre bekledikten sonra otobüs gelir ama durmaz. eleman sinirinden köpürür ve ilk gelen ticari taksiyi durdurur ve hışımla:
- önde giden belediye otobüsünü yakala, önüne geç ve mutlaka durdur onu.
taksici: tamam abi.
kısa süre sonra taksici otobüsü durdurur ve kahramanımız o hışımla otobüse biner ve şöförü yumruklamaya başlar. şansızlık bu ya otobüs şöförüde dişli çıkar, yolcularında yardımı ile bizim elamanı tekme tokat döverler ve otobüsten atarlar. otobüs hareket eder ve uzaklaşır.
taksici: abi evemi hastaneyemi gidelim?
eleman: en yakın karakola çek. plakasını almıştım otobüsün.
taksici: tamam abi.
karakola gelirler, elaman taksiden tam inerken,
taksici: abi seni bekleyemem işim var. ücreti ödesen.
eleman: tabi ne kadar?
taksici: xx ytl.
bizim elaman elini cebine atar ve oda ne? cüzdan yok. tüm cepler karıştırılır, taksi didik didik aranız ama cüzdan bulunamaz.
elaman: sanırım otobüste düştü. sende karakola gelde şahitlik yap bana.
taksici: senin vececeğin paranında, seninde, şahitliğininde ta amına koyim der ve bizim elemana kafayı yapıştırır ve aracına binip hışımla gaza basar uzaklaşır.
eleman ağzı burnu dağılmış şekilde karakola girer.
kapıdaki polis memuru: geçmiş olsun beyefendi sorun nedir?
eleman: hangisini anlatayım abi?
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?