önce acım vardı... nefesimi kesiyordu...
çığlık atıyor ve yardım istiyordum acıyı almaları için...
acı çok uzun süre bende kaldı....
alışır oldum galiba...
acının nedenini hatırlamaz oldum...
üst üste atılan kör kilitler yüzünden nerem ağrıyor bilemez oldum...
anlatacaklarım çoktu oysa....
anlatmaktan yorulur oldum...
savaşamaz oldum..
kendimi terkine saldım..
durgunlaştım..
flulaştım...
sustum...
yaşamıma kenetlenmiş sımsıkı yumruklarımı gevşettim...
ne bittim ne de bitmekten caydım..
bugün biraz araya sıkışmışlığım var...