çarşı

çarşı kapalının ortasında sıralanan bir grup değildir
çarşı bir ruhtur
çarşı, new york’da metro trenine yazılmış siyah beyaz bir grafitidir
prag’da duvara yazılmış bir yazıdır
erzincan’da bir dağın yamacına yazılmış sevgidir
galatasaray lisesi duvarına yazılmış “çarşı ulan” işaretidir
zonguldak’ta maden göçüğünden çıkarıldığında ilk nefesle sorulan “maç kaç kaç?” sorusundadır
ezik civcivler’in yalakalıklarına “tek adam, atam” diyen zekadır
ceza’sı gereği boş kalmış tribünlere “ruhumuz yeter” yazan yüreklerdir
kaşınanı tesislerinde ziyaret eden yada ellerine verdikleri “cobarde gallina ortega (korkak tavuk ortega)” pankartıyla maymun edenlerdir
“erkek adam renkli takım tutmaz” deyip alemi dut yemiş bülbüle çevirenlerdir
“işıklar söndüğü zaman tüm fenerliler güzeldir” pankartıyla herkesi güldürenlerdir
omuz omuza zıplayıp “beşiktaşım benim biricik sevgilim” diye gözünde yaş gırtlağını yırtan solcusudur sağcısıdır hacısıdır müslümanıdır ermenisidir
“siyah beyaz ölüm yaşam” diyen felsefedir çarşi