şu ’’bir kalem, bir pergel, bir de çikolata alacağım’’ reklam filminin sürekli döndüğü dönemlerdi.acayip özenmekteydim o filmdeki erol adlı çocuğa. bir gün gözü iyice karartıp bakkala koştum cebimde bozukluklarla. bakkal kısaca bir süzüp ’’ne alcan’’ diye sordu. bir anda panik oldum. kalem, pergel,çikolata zihnimde arapsaçı oldu. bir süre bakıştıktan sonra elim sakız kutusuna gitti ve bir tane sakız aldım. cebimdeki bozuklukla ödeyip beklemeye başladım. yaklaşık 1 dakika sonra bakkal amca ’’daha ne bekliyon oğlum ’’ diyerek fena tersledi. yutkundum,ter bastı. o kadar hazırlandım söyleyemezsem ölürüm.ama gel gör ki, ’’bakkal amca alışverişimi yaptım,satış fişimi istiyorum’’ cümlesi bir türlü çıkmıyor. kırık dökük ve titreyen bir sesle ’’fiş veriyonuz mu’’ diyebildim yere bakarak.bir an duraklayan bakkal kahkahayı bırakıverdi orta yere ve ’’hadi yavrum git artık, annen bekliyordur’’ deyip kovaladı beni.eve gidinceye kadar utancımdan ağladım.çok kızdım kendime ’’sen nasıl erol un yaptığını yapamazsın’’ diye. o güne kadar çok güvenirdim kendime lakin bu olay sonrası biraz duruldum,adeta kendime geldim.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?