senlen raks rakına kalktıkta
başım ayaklarınla
ayaklarım başınla beraber,
ve oran orama değdikçe,
evler boşalıyor
sokaklar boşalıyor
bahçeler masalar boşalıyordu
ben boşalıyordum,
bizden gayrı kalan
bi tek rüzgar vardı
yaprakları üfleyen rüzgar…
senden ayrılınca anımsadım
dünyanın bu kadar kalabalık olduğunu…
.
can yücel
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?