soyluluktaki çıkar

insanda kuvvetli olarak tek geliştirilmesi gereken egosu, salt kendi olumudur, bu atalarından veya aile, çevre… yapısından farklı olarak her açılarının değerini kendi el yazısıyla yazmalı ve zamanla kazımalıdır. değer verilirken ilk bakılması gereken sevgi anlayışı ve onun uygulanmasıdır. bunun içinde aile, çevre, aşk… kısaca yaşam vardır. atalardan kalanlar ve bunun üstünden elde edilen rant en tembel ve adaletsiz haktır, düşünürün dediği gibi’’büyük ve iyi atalar zincirine iye olmuş bir insanla dost olunmaya çalışılmalıdır. zira o kişide o nitelikleri taşıyor olmalıdır. eğer soy devamında bir kişide dahi yetisinde, gücünde veya asilliğinde bir bozukluk varsa o kişiden bir bozulma beklenebilir…’’yerine; kendi içsel zenginliğine ulaşmış ya da en azından bu potansiyele gebe birini bulduğumuz takdirde dost olmalıyız! kişisel olmayan her yaklaşım ırkçılıktır bir nevi ve onun kadar soğuk ve içindeki yaşarlı dondurur niteliktedir. bu kine ve uzaklaşmaya neden olur. her kopuk toplum bunu yaşar bireyleri, grupları arasında…