yeşil

senelerin dostu...herşeyden çok sevdiğim değerli varlık...yanında geçen senelerim boyunca yaşadığım en güzel anları tattıran insan.anne yarısı,gittiğinde sahipsizlik hissi yaratan kişi.seni çok seviyorum...gerçekten...hoşgelmiş...-------------------------------------------------
saate bakmaksızın kapısını çalabileceği bir dostu olmalı insanın..."nereden çıktın bu vakitte" dememeli, bir gece yarısı telaşla yataktan fırladığında "gözünün dilini" bilmeli, dinlemeli sormadan, söylemeden anlamalı...arka bahçede varlığını sezdirmeden, mütemadiyen dikilen vefalı bir
ağaç gibi köklenmeli hayatında; sen, her daim onun orada olduğunu
hissetmelisin.ihtiyaç duyduğunda gidip müşfik gövdesine yaslanabilmeli, kovuklarına saklanabilmelisin.kucaklamalı seni güvenli kolları, dalları bitkin başına omuz,
yaprakları kanayan yarana merhem olmalı...en mahrem sırlarını verebilmeli, en derin yaralarını açıp gösterebilmelisin; gölgesinde serinlemelisin sorgusuz sualsiz...onca dalkavuk arasında bir tek o sözünü eğip bükmeden söylemeli,
yanlış anlaşılmayacağını bilmeli.alkışlandığında değil sadece, asıl yuhalandığında yanında durup koluna girebilmeli.övmeli alem içinde, başbaşayken sövmeli ve sen öyle güvenmelisin ki
ona,övdüğünde de sövdüğünde de bunun iyilikten olduğunu bilmeli,"hak ettim" diyebilmelisin.
teklifsiz kefili olmalı hatalarının; günahlarının yegane şahidi...
seni senden iyi bilen, sana senden çok güvenen bir sırdaş...
gözbebekleri bulutlandığında yaklaşan fırtınayı sezebilmelisin.
ve sen ağladığında onun gözünden gelmeli yaş...*