yaz bitti

yazin bittigi her yerde soylenir
soylenmeyen seyler kalir geriye

ve sonra hic bir sey olmamis gibi
agir, usul bir hazirlik baslar
uykuya benzer yeni bir mevsime

orda burda,ev iclerinde,kir kahvelerinde,deniz kenarlarinda
incelen yazin aksam esintilerinde
zaman usulca siyrilir aramizdan
ta icimizde duyariz gelecek gunlerin gecmisini
baska ne gelir elimizden
buyuk bir uzakliga gulumseyerek
gecistiririz
iskaladigimiz seyleri

yatistirici ruzgarlar
disavurur icimizdeki lodosu, poyrazi, gunbatimlarini
saklar bizi
gozlerimizdeki huzne ’dinginlik’ adini verir
’seni iyi gordum’ diyenler
biz de iyi hissederiz kendimizi
elimizden baska ne gelir ki?

kose baslari, aksamustleri,kokular
tozar gider zamanin boslugunda
karisir anlarin kuytu bellegine
belki sonralari bir gun
hatirlanir ayni kederle
yazin bittigi her yerde soylenir
soyleyenler inanir bir seylerin sahiden bittigine
yaz biter
eskir geceler,serin,huzunlu
yeni mevsime hazirlik: omrun teyel yerleri
bir yani telas,bir yani urperten yaz sonu ikindileri
cikarir sizi dalgin derinliginizden
yasadiginizi duyarsiniz teninizde
bir zamanlar okumus oldugunuz kitaplari ozlersiniz
sicak odalari, beyaz, temiz yastiklari
ahsap panjurlari
yaz bitti
bitmeyen seyler kaldi geride

yaz bitti
yaz bitti
yuksek sesle soyluyorum bunu kendime
her yerde soylendigi gibi
yaz bitti
yaz bitti
hic bir sey hic bir sey
hic bir sey
yalnizca usuyorum simdi
.
(bkz: murathan mungan)