hıdır

çocukluğumun söylemeyi beceremediğim isimlerinden biridir. babamın yanında çalışan bir adam vardı. adamın adı Hıdır'dı. ama öyle bir adam ki bildiğin pamuk.. adama yedi yaşına kadar kıtır demişim. sonra pıtıra evrildi. bir yıl önce vs rastlaştık, tam yine kıtır diyordum ki toparladım. canım benim, farketti tabi gözleri doldu. ben halen kıtır diyecek kadar gerizekalı olduğumdan korktuğu için ağladığını sandım. ama meğerse o günleri çok özlemiş. babamı,dedemi ne kadar çekip giden varsa hepsini çok özlemiş. 10 dakikaya yakın özlemlerini ve anılarını dinledim. Sonra tutamadım kendimi sarıldım. Doya doya Pıtır Hıdır Amcam Benim dedim.
sonra güldü, neyse ki yeniden güldürebilmiştim. Öyle işte.