otobüs

toplu taşıma aracı falan değildir efendim.

bindim ; önümde de genç bir çocuk, otobüs fren yaptıkça çarpıyor falan , dedim ne iş pardon dedi hafif güldü (gülüşü güzeldi )


yön değiştirdikten sonra fark ettim ki her frende göğüslerim çocuğa değiyor (otobüste adım atacak yer yok tabii )
neredeyse iç içeyiz . baktım bir şeyler mırıldanıyor ; " pardon tutunacak bir yer yok belinizi tutabilir miyim " dedi

kem küm ettim ama kabul ettim insanlık namına .

tekrar bir fren olunca çocuğun üzerine kapanı verdim . otobüs bir anda boşaldı biz boylu boyunca otobüsün orta yerinde altı üstlü kaldık öyle baktım hala belimi tutuyor , dudaklarını yakınlaştırdı , dudakları kurumuştu , ıslatması gerektiğini söyledim (sağlık için) dudaklarımı dudaklarına değdirdim , gülümsüyordu , elini hafifçe aşağı doğru indirmeye başlamıştı ki

bir sesle irkildim

- bacımm son durak !