defne

mitolojik tanri olan apollon, daphne’yi ormanda yalniz yururken yakalamis ve guzelligine hayran kalmis, asik olmus. daphne’nin pek o taraflarda isi olmazmis. kendi halinde takilan saf bi kizmis. apollon’un ustune dogru kosmasiyla daphne’de ondan kacmaya baslamis ve kacarken dusmus sonra aglayarak tabiat anaya yalvarmis ’nolur beni icine al, bana yer ver’ diye ve o sirada defne agacina donusmus. hatta daphne’nin dustugunda akan gozyaslari ile antakya’da selaler olusmustur. ve sonra apollon bu agaca carpmis, en sevdigi agac defne olmus. defne yapraklarini tac yaparak kafasina takmis. yani daphne basimizin ustunde yerin var demek istemis herhalde. iste burdan yola cikarak insanlar defnenin sabunlarini yapmislar, yapraklarini kaynatmislar, ciltlerine bakim malzemesi olarak kullanmislar. guzelligin sembolu olmustur...