tavşan kanı çay boğaz manzarasından bile keyifliydi. herkes dışarılara atmıştı kendini. hatta bir de dayanamayıp boğazdan atmak isteyen oldu
bariyerlerin arkasına geçmiş bir kişi köprü trafiğini bir süre durdurdu ama neyse ki ikna edildi de trajedi yaşanmadı. biz de çayımızı kumpirimizi ve waffleımızı yedikten sonra karnımız tok sırtımız pek ayrıldık mekandan.
bugüne kadar hiç utandırmadı beni istanbul; boğazıyla, istiklal’iyle, köprü trafiğiyle, yemeğiyle içmeğiyle hep beklediğimden bir fazlası çıktı. sanırım bu gidişle çıkmaya da devam edecek.
bekle beni istanbul!
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?