türkan şoray’ı o makyajla,o filtreli çekimle,ölü balık gibi bakmasına sebebiyet vermiş göz rötuşlarıyla,taa tatlı hayat ’dan beri başında ve ellerinde var olan ve hiç bir çekim açısıyla gizlenemeyen bir çeşit parkinson benzeri titreme rahatsızlığıyla görmek,seyretmek bana acı veriyor.
onun sahnelerini cidden izleyemiyorum.keşke hep öyle hülyalı bakışlarıyla,gençlik haliyle hatırlasaydık.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?