çok zamanlar oldu uğruna ağladığım,
güneş doğana dek gözümü kırpmadığım geceleri de bilirm..
ama hiçbiri bu kadar acıtmadı yüreğimi,
oysa böyle değildi sözümüz
ve bunlar yoktu hesapta sabaha kadar seviştiğimiz gecelerde..
sadece kaybolmak vardı zümrüt yeşili gözlerinde..
şimdi bu ıssız ve soğuk gecede;
anlatmak isteyip de anlatamadığım,
haykırmak isteyip haykıramadığım,
seviyorum deyip ağlayamadığım,
saramadığım,koklayamadığımsın..
ve ben zifiri karanlıkta tek başıma
bir mum gibi titrek alevimle direniyorum yapayalnız..
sana kavuşmamın hayaliyle direniyorum,,
belki de bu yüzden her sabah güneşin doğmasını izlemem..
güneşine kavuşan yeryüzü gibi,
bana doğmanı beklemem..
sevdiğim…
birtanem…
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?