gündelik maske
alnımızda taşısaydık kıskançlığımızı
ve dudaklarımızdan dökülseydi;
içimizde biriktirdiğimiz
nefret sözcükleri,
sanmıyorum ki;
yanımıza yaklaşabilirdi
içlerinden herhangi biri.
karşındakine ne kadarını gösterirsen
o kadar görür
ve o kadar tanır seni.
tamamen içimizden geldiği gibi
davranırsak eğer bir gün
yine bizimle birlikte
zaman geçirmek isterler mi?
kendimize sormalıyız şimdi;
onlar gerçekten bizi mi seviyor
yoksa taktığımız maskeyi mi?