sabah annemle aramızda şiddetli bir tartışma çıktı. artık nereden aklıma geldiyse hangi akla hizmet ediyorsam birden ağzımdan ’yeter artık akşam eve gelince yemekte yemicem bu evde hiç yemek yemicem bıktım’ dedim. bütün gün içimden ’yemek yemicem lan en sevdiğim yemeği bile yapsa yemicem’ diyip durdum.
akşam oldu evime geldim,hala yeminliyim.birde ne göreyim en sevdiğim yemek fırında tavuk, pilav,cacık.kahroldum.
itiraf ediyorum ; şimdi mutfağa geçip yemeği çatlayana kadar yememek için kendimi çok zor tutuyorum acımdan ölüyorum sırf açlığımı bastırsın diye kendimi çaya verdim ama olmuyor burnumda hep o tavuk kokusu , pilavın cazibesi cacığın mis kokusu.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?